Dit stuk is geschreven door the one and only Joris Beltman. De prachtige foto’s zijn niet door hem uitgezocht.
Twaalf en een half jaar geleden bestond Voys uit zo’n tien collega’s. Tien mensen die het idee hadden dat een zelfgebouwde telefooncentrale via het internet misschien best een succes zou kunnen worden.
Als ongeveer de elfde collega stapte ik op 4 januari 2012 over de drempel van het Voys-kantoor in de Mediacentrale in Groningen. Daar werd ik vrolijk begroet door een handjevol collega’s. Niet veel later zat ik met een kopje dampende filterkoffie aan het bureau dat deels voor me was ingericht en drukte ik de powerknop in van mijn desktopcomputer onder mijn bureau.
Die eerste ochtend beantwoordde ik mijn eerste telefoontje. In de weken daarna werden dat er honderden of duizenden en merkte ik al snel hoe tof het was om onderdeel uit te maken van deze groep ambitieuze jonge mensen.
Onze dienst deed het ook goed, want klanten vonden het magisch dat je een oproep naar een vast nummer kon laten rinkelen op een mobiel telefoonnummer, of dat je helemaal zelf een keuzemenu met alle meldingen kon inrichten. Of dat je zelfs je Rotterdamse 010-nummer kunt beantwoorden terwijl je in de skilift zit in Oostenrijk.
Die telefoniemagie bleef niet onopgemerkt, want we bleven het razend druk houden bij Voys en elke maand verwelkomden we tientallen nieuwe bedrijven als klant én daardoor meestal ook een nieuwe collega.
Niet alleen de dienst, maar ook de manier waarop we met klanten wilden omgaan was anders dan men toen van de telecomwereld gewend was: wij dachten echt met de klant mee over wat het beste was voor hun bedrijf, gingen op hun spreekwoordelijke directeursstoel zitten en namen simpelweg altijd binnen drie keer rinkelen de telefoon op. Zonder menu’s, wachttijden, belscripts en protocollen, gewoon advies van mens tot mens en dat vonden veel klanten heel verfrissend.
Zonder het als zodanig te benoemen, waren we in veel dingen aan het experimenteren. Zo voelde het niet goed om met managers te gaan werken, terwijl de groei van het bedrijf wel om de uitvoering van managerstaken vroeg. Zo bedachten we ons eigen organisatiesysteem dat we het Voys Model noemden en kort samengevat neerkwam op het volgende: geen functies, maar rollen en geen managers, maar juist veel eigen vrijheid en verantwoordelijkheid voor iedereen en dat zorgt voor gelukkige collega’s en die zorgen voor gelukkige klanten.
Toen er nog meer collega’s bij kwamen, hebben we het Voys Model uitgebreid met Holacracy: een besturingssysteem voor organisaties. Daarmee kregen we veel meer helderheid in wie er verantwoordelijk is voor wat. Ondertussen is in 2024 de rek nog steeds niet uit dit systeem.
Dit zijn de hoogtepunten van 12,5 jaar Voys die ik waarschijnlijk nooit meer zal vergeten:
Om te bewijzen dat je als bedrijf met onze telefonie en goede internetdiensten volledig locatie-onafhankelijk kunt werken, bedachten we dat het leuk zou zijn om een werkweek in het buitenland te organiseren.
Het werd een supergeslaagde week die per ongeluk ook een beetje uitmondde in een marketingstunt omdat het door landelijke media werd opgepikt. Het grootste hoogtepunt voor mij als organisatie was toen ik terugkwam van de bakker met een busje vol brood en ik 35 collega’s om het zwembad zag zitten: sommige bellend, anderen verdiept in hun laptop Iedereen gewoon keihard aan het werk, maar dan in het Spaanse zonnetje. En onze klanten hadden niets door.
Op een gegeven moment besloten we dat niet alleen de Nederlandse, maar ook de Zuid-Afrikaanse, Belgische en de Duitse bedrijven onze telefonie goed kunnen gebruiken. Als marketingteam vonden we het belangrijk om toch even daarheen te gaan om sfeer te proeven, passende foto’s te maken voor de website en af te spreken met potentiële partners en klanten. Helaas heb ik alleen het tripje naar Zuid-Afrika nog steeds niet gemaakt.
Ik solliciteerde ooit op de vacature van account manager bij Voys. Door de snelle groei was het nodig dat processen zouden worden geoptimaliseerd en kwam er procesoptimalisator op mijn visitekaartje te staan. Geleidelijk ben ik me meer met marketing en communicatie gaan bemoeien en dat leidde uiteindelijk tot mijn laatste hoofdrol bij Voys als website circle lead.
Dat was wel echt het mooie in onze organisatie: de mogelijkheid om niet per se te groeien op een verticale ladder wat binnen veel bedrijven belangrijk is, maar juist te doen waar je goed in bent en wat je leuk vindt zodat je optimaal bijdraagt aan het succes van de organisatie. Zo heb ik zoveel verschillende dingen mogen doen hier en dat heeft me een schat aan ervaring opgeleverd.
Vrijwel elk jaar wonnen we meerdere prijzen voor onze snelle groei, zoals de Deloitte Fast 50 en de FD Gazellen. Ook werden we een keer benoemd tot Slimste Bedrijf van Nederland en mocht ik de award in ontvangst nemen.
Toen ik in 2012 binnenstapte zaten er nog geen tien mensen in een klein kantoortje in Groningen. Ondertussen werken er ruim 140 mensen in vier landen met meer dan 15 verschillende nationaliteiten. We zijn vaak van kantoor veranderd, er zijn veel mensen gekomen en weer gegaan en onze dienst is veranderd, maar wat nog wel hetzelfde gebleven is sinds die eerste dag in 2012:
Voys is in al die jaren gewoon Voys gebleven. Een bedrijf dat het niet doet voor het geld van aandeelhouders, maar om echt maatschappelijke impact te maken:
Ik ben verrekte trots dat ik zo’n lange tijd hier heb mogen werken. Graag bedank ik al mijn collega’s, ex-collega’s, klanten en relaties voor alle avonturen van de afgelopen 12,5 jaar.
Ik wil Voys niet direct vervangen voor een ander bedrijf. Daarom stap ik samen met mijn vriendin Marjan in onze camper en gaan we voor onbepaalde tijd reizen door Europa. Op naar nieuwe avonturen.
In de afgelopen jaren hebben we veel geschreven over ondernemen, zelfsturend werken, de handigste tools en nog veel meer. Dus leef je uit!
Ga naar het blogoverzichtVan 6 december 2024