Gastblog geschreven door Yvanka Hullegie. Ze is samen met onze collega Mark en hun drie kinderen tijdelijk naar ons Voys kantoor in Zuid-Afrika. In dit blog vertelt ze wat je hiervoor allemaal moet regelen.
Zal ik het gewoon boeken? roept Mark van achter z’n laptop. Ik antwoord ‘Ok?’ en ga verder met wat ik op dat moment aan het doen was. Even later was er geen weg meer terug: we hadden vijf tickets naar Zuid Afrika geboekt voor onszelf en onze drie kinderen. Niet voor vakantie, maar om er een tijdje te wonen en werken.
Met drie leerplichtige kinderen komt hier meer bij kijken dan alleen het inpakken van je koffer en het boarden van het vliegtuig. Je moet van alles van tevoren regelen. Dit zijn de belangrijkste dingen waaraan je moet denken.
Leerplicht
Neem maar van mij aan: maak geen ruzie met de leerplichtambtenaar! Praktiseer dit mantra mocht het nodig zijn.
Onze kinderen zijn met hun 5, 7 en 9 jaren allemaal leerplichtig en zitten in groep 1, 4 en 5. In theorie kan – en mag – ik zelf lesgeven. Na groot overleg besloten we toch voor een internationale school te gaan. De kinderen willen graag Engels leren en ervaren hoe het is om in het buitenland naar school te gaan.
Ik heb geen ruzie gemaakt en ben zelfs heel lief geweest tegen de leerplichtambtenaar. De ambtenaar wilde graag een inschrijving zien bij de internationale school. Eerst langs de school in Nederland, dachten we.
We gingen op audiëntie bij de nieuwe directrice om haar op de hoogte te brengen van onze Zuid-Afrika plannen. Mark hield een mooi verhaal over de Voys-vestiging daar en ik brabbelde leuk mee. 15 minuten laten stonden we weer buiten en konden we bezig met de inschrijving voor de internationale school. Dit bestond wederom uit documenten verzamelen en opsturen (zie het volgende punt).
De leerplichtambtenaar was top en reageerde buitengewoon snel. Je krijgt vervolgens een bevestiging van de ‘vrijstelling’. De jurist in mij betwijfelt of dit een besluit is in de zin van Awb (Algemene wet bestuursrecht). Moet ik hier iets mee? Ik praktiseer mijn mantra, realiseer me dat mijn doel is bereikt en laat het los.
School
We hebben besloten dat de kinderen naar een internationale school gaan. Dit betekent automatisch dat er een bak papierwerk – zoals inschrijfformulieren, vaccinatiebewijzen, paspoorten, CITO-scores – moet worden verzameld om vervolgens op de post te doen. Dit kost een ochtendje van je tijd.
In Zuid-Afrika hebben kinderen zomervakantie tot 17 januari. Tot die tijd mogen de kinderen genieten van mij als juf. Van de school in Nederland krijgen we ter voorbereiding op de internationale school een waslijst aan werk mee – die door de oudste gelijk als ‘huiswerk’ wordt bestempeld.
Ik maak drie accounts aan op Squla.nl, een website voor het thuis oefenen van leerstof. De oudste twee kinderen doen een duimpje omhoog. Met Squla leren ze ook vreemde talen en oefenen ze voor de CITO.
Voor degene zonder nageslacht: vanaf groep 1 worden kinderen twee keer per jaar getest voor de CITO-toets. Dit moet op een bepaald tijdstip en op een bepaalde locatie. Deze test kan ook worden afgenomen in Kaapstad.
Visum
Ik controleer het visumbeleid. Bij binnenkomst in Zuid-Afrika krijg je een Visa-on-Arrival voor 90 dagen. Wij gaan 100 dagen. Shit. Ik bel met de ambassade en met mijn schoonzus. M’n schoonzus en zwager kennen namelijk de procedure doordat ze in Zuid-Afrika zijn geweest. Gelukkig, je kunt op locatie verlengen. Een hartverzakking afgewend.
Ons huis (Groningen)
Je kunt via Airbnb je huis vrij gemakkelijk voor een leuk prijsje verhuren. Dit is een prima optie als je de kosten wilt drukken. Wij hebben ervoor gekozen om dit niet te doen. Er komen wel eens collega’s uit Antwerpen over en die hebben zo in ons huis een handige slaapplek.
Huisdieren
Nu nog oppas voor onze hoogbejaarde poes. Ik tik in op Google: ‘oppas voor de poes’. Dit levert een bijzondere lijst met resultaten op. Delete poes, insert kat. Binnen 30 minuten heb ik een geschikte oppasservice gevonden.
Die akkommodasie (Kaapstad)
Vervolgens regelt Mark de accommodatie. Hoera voor Airbnb! We besluiten een huis te huren die dicht bij de school is. Dat het strand op loopafstand is, heeft er natuurlijk niets mee te maken…
Geboorteaktes
Je mag niet vliegen met kinderen zonder hun originele geboorteaktes, las ik in dit artikel. Deze aktes kun je online aanvragen en heb je binnen een week in huis.
Paspoorten
De kinderen hadden alleen een id-kaart, dus moesten we op familietripje naar het gemeentehuis. Dit was een uitdaging, maar het is gelukt. Het was een rustige dag en onze kinderen zorgden voor vermaak aan de balie. Bij het ophalen van het paspoort werden onze telgen nog overhoord. ‘Waar woon je?’ vroegen ze, waarop onze jongste antwoordde ‘in een huis’. De vraag ‘Wanneer ben je jarig?’ werd beantwoord met ‘in 2018’. Wonder boven wonder werden de antwoorden goedgekeurd.
Vaccinaties
In het buitenland kun je van alles oplopen. Een paar van die risico’s kun je uitsluiten door middel van vaccinaties. Mark had al wat vaccinaties binnen, de rest van de familie niet. Tijd om vaccinatiebewijzen te verzamelen. Met dank aan de mappenstructuur die we vroeger hanteerden had ik de mijne zo gevonden. Die van Mark heb ik opgevraagd via het formulier van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu.
Net toen ik dacht dat ik hiermee het meeste gedonder had gehad, besloot ik ‘voor de zekerheid’ de GGD te bellen.
Inentingen 2.0
Hebben we verder nog prikken nodig? “Ja dat is wel handig”, klonk het aan de andere kan van de lijn. Afspraak ingepland.
We waren allemaal niet fit (onze jongste was als enige wel ok). Om 14:00 uur werden we verwacht. Julian was beroerd en hoefde nog net niet te spugen. Maar hij had geen koorts.
We melden ons bij de balie. Ik had de dag ervoor een bak papierwerk online ingevuld. Wij naar boven, naar de wachtruimte. De jongste telg had ongemerkt een ‘op afstand bestuurbare auto’ in mijn tas gemikt. Hij pakte hem eruit en ging er gelijk mee racen.
Was dit een briljant idee? Niet echt, maar het was ‘een fait accompli’. We werden om en om naar binnen geroepen. Voor de vragenlijst was het handig als één ouder mee naar binnen ging (de rest moest in de wachtkamer blijven).
Ik denk nog ‘die heb ik toch al ingevuld’, maar loop met hem mee. Ik word op de hoogte gebracht van alle vervelende ziektes die daar heersen en hoe je die kan oplopen.
Vraag 236: ‘Gaan we naar Krugerpark of Swaziland’. Ik: ‘geen idee’. Loop naar buiten en vraag aan Mark:’ Gaan we nog naar Krugerpark of Swaziland?” Hij: ja uhm nee? Terwijl hij in de weer is met de kids. En weer terug.
Zo ja, hoe lang gaan jullie? (vraag 237). Ik loop weer naar Mark. Hij kijkt me aan- blik op onweer – en antwoordt: ‘als we gaan 3 dagen’. Dus we gaan drie dagen wel/niet naar het Krugerpark. Weten we dat ook weer.
Er gingen nog twee glazen water om en inmiddels liepen de kinderen in en uit het kamertje. We waren al dik een uur bezig. Julian begon er steeds beroerder uit te zien, maar had nog steeds geen koorts.
En toen de vraag der vragen waar elke reiziger tegenaan loopt: laat je je inenten tegen rabiës? Rabiës (hondsdolheid) in het kort. Het is iets wat je absoluut niet onder de leden wilt hebben. De inenting kost dik 200 euro per prik, wordt meestal niet vergoed en je hebt er drie nodig per persoon. Reken maar uit voor 5 personen.
Full stop. Ik ga Mark halen. Mark stuurt een berichtje naar de collega’s in Zuid-Afrika die meteen heel hard moeten lachen. De rabiës-prik laten we dus maar achterwege. Uiteindelijk heeft iedereen zijn prikken gehad (ik laat maar even achterwege hoe dat ging), behalve de jongste telg. Hepatitis B zat al in zijn consternatiebureau periode (jeej!).
Op naar de kassa! Betalen was alleen ook een dingetje. Het inentingen-systeem, dus de computer van de verpleegkundige is niet gekoppeld met de kassa. Vervolgens klopt ook al niets van de rekening. Mark loopt vast naar de auto, de kids trekken dit niet. Twee uur later waren we thuis.
Een half uur later: de GGD belt. We zijn de vaccinatieboekjes (die gele reisdingen) vergeten. Ik kon alleen nog maar lachen. Gelukkig konden ze worden opgestuurd.
Meer weten?
We hebben inmiddels de nodige ervaring met werken in het buitenland. Vorig jaar gingen twee collega’s een tijdje flexwerken op ons kantoor in Kaapstad. Kort geleden schreef Collega Mark een blog over de 28 dingen die je sowieso moet inpakken als je remote gaat werken. Zijn oudste zoontje, Julian, heeft ook al een aantal vlogs gemaakt over zijn ervaring.
Voor je telefonie hoef je als Voys-klant in ieder geval niets te regelen. Je blijft gewoon even goed bereikbaar op je gebruikelijke nummer. Neem contact met ons op, dan vertellen we je er alles over.
