Gisteren maakte Michaël van Straalen van MKB Nederland zich boos over het vaderverlof plan van de Nederlandse overheid. Het voorstel is om het verlof van vaders bij de geboorte van hun kind van twee naar vijf werkdagen te brengen. Michaël werd in 1956 geboren. Als hij kinderen heeft gekregen tussen zijn 25ste en zijn 40ste, dan is het minimaal 17 jaar geleden dat hij ouderschapsverlof kreeg. Michaël, ik kan je als jonge vader en werkgever vertellen dat de wereld in die tijd is veranderd.
Je vrouw heeft na de bevalling hoogstwaarschijnlijk het gevoel alsof ze zojuist is overreden door een trein. Als die bevalling in optima forma helemaal goed en gezond verliep, dan krijgt het gezin welgeteld 49 uur kraamzorg. Als kersverse vader krijg je van de werkgever dan twee hele dagen om je vrouw bij te staan en de eerste trucjes van het vaderschap te leren. Na acht dagen gaat de kraamzorg weg en jij hebt dus twee vrije dagen + een weekend gehad… Daarna mag je vrouw het helemaal alleen gaan doen. Had ik al verteld dat die net gevoelsmatig is overreden door een trein? En dat het ouderschap, in het geval van een eerste kindje, voor je vrouw ook allemaal nieuw is? Daar komt nog eens bij dat bovenstaande een schets is van een ‘perfect world’. De (vijf-dagen-ziekenhuis-pendeldienst) realiteit is nog wel eens anders.
Als je maar twee dagen vaderschapsverlof hebt, gebeurt er nogal wat. Je bent er met je kop dan ook echt niet bij op het werk, vanwege:
Naast deze zaken, is er in mijn opinie nog een veel groter issue. Als vader sta je, ten opzichte van je vrouw, op permanente achterstand in relatie tot je kind: je vrouw gaat jóu alles leren en daardoor ontstaat een onbalans in je relatie. Zwaai de emancipatie dus maar uit.
Nu heb je ongetwijfeld argumenten die pleiten voor twee dagen vaderverlof.
Dat klopt, net als vakantiedagen. Daar hebben we vanuit de overheid ook een minimum aan gesteld. Daar komt bij dat je de drie extra dagen als werkgever niet eens hoeft te betalen, waar de werknemers wel hun ouderschapsverlofkorting en andere fiscale regelingen in 2015 verliezen.
Hoogstwaarschijnlijk heb je de vakantiedagen die je nog hebt wel nodig om écht uit te rusten en de zieke dagen van het jonge grut op te vangen.
Ja, die werken tegenwoordig ook allebei… tot hun 67ste.
Ik wil nog één argument toevoegen aan de logische argumenten aan het begin van dit schrijven: de businesscase.
Bij Voys was ik de eerste van mijn collega’s die het nieuwe vaderschap mocht ervaren. Daarvoor nam ik twee weken vrij. Twee weken om te wennen aan mijn nieuwe rol en het nieuwe wonder in mijn leven. Na die 10 verlofdagen kwam ik -relatief gezien- uitgerust terug op het werk en kon ik me voor 100% inzetten. Na die ervaring besloot ik, dat alle (toekomstige) Voys papa’s hier recht op moeten hebben: tien betaalde verlofdagen wel te verstaan.
Inmiddels hebben vier vaders met liefde en plezier gebruik gemaakt van deze regeling. Het resultaat? Een ziekteverzuim van…. 0,6%. Dat terwijl de eerste ziektedag bij Voys geen vakantiedag, maar een echte ziektedag is. Het landelijk gemiddelde ziekteverzuimpercentage is 4,5%. Denk je eens in hoeveel geld je als werkgever kunt besparen…
Het lage percentage komt echt niet alleen door twee weken vaderverlof, maar maakt wel deel uit van een gezonde ‘Work-Life Balance’. Wellicht kan MKB Nederland zich druk maken over de werkkostenregeling die deze ‘Work-Life Balance’ onder druk zet. Daar heb ik als werkgever veel meer aan.
N.B.: Dit stuk is geschreven vanuit mijn eigen situatie en daarmee vanuit een traditionele gezinssituatie. Uiteraard geldt de Voys-regeling van tien dagen ook voor stellen waar twee mama’s of twee papa’s een kindje krijgen!
In de afgelopen jaren hebben we veel geschreven over ondernemen, zelfsturend werken, de handigste tools en nog veel meer. Dus leef je uit!
Ga naar het blogoverzichtVan 6 december 2024