De Roparun 564 km lopen & fietsen

Acht hardlopers, vijf fietsers, zeven chauffeurs, één teamcaptain, drie cateraars, één fotograaf en twee fysiotherapeuten. Tel daar nog twee campers, twee auto’s, een minibus, een open laadbak en meerdere sponsoren bij op en je hebt alle ingrediënten voor deelname aan de Roparun.

De Roparun

De Roparun is een estafetteloop van meer dan 500 kilometer van Parijs en Hamburg naar Rotterdam waarbij mensen in teamverband een sportieve prestatie leveren om op die manier geld op te halen voor mensen met kanker.

Stichting Roparun: “Leven toevoegen aan de dagen, waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven”.

Het mooie is dat Stichting Roparun jaarlijks veel (kleinere) doelen ondersteunt, iets waar Voys graag aan bijdraagt. Genoeg reden dus om team 251 van de Gelre Ziekenhuizen ‘Gelrerent Zutphen’ te sponsoren.Ook locatie Apeldoorn deed mee, zij startten in Parijs.

Organisatieklus

Een uitdaging als deze, waarin je self-supporting moet zijn vraagt een enorme voorbereiding en verdeling van verantwoordelijkheid. De chauffeurs en navigators (waaronder ik) zijn verantwoordelijk voor de route met daarbij de wissel- en rustplekken. Zo rijden wij op een zaterdag even richting Hamburg om een groot deel van de route te verkennen. In meerdere teamoverleggen (lees: met twintig personen proberen gestructureerd te vergaderen) regelen we de laatste zaken: Wie neemt wat mee? Zijn er genoeg fietsen? Is er nog speciaal krachtvoer nodig? En voor een laatste keer nemen we het programma en onze tactiek door. We zijn er klaar voor!

Dag of nacht, 5 uur op 5 uur af

Ons team heeft gekozen om tijdens de run 11 km/u en blokken van 55 km aan te houden. Het systeem is vervolgens simpel: Er zijn twee subteams (twee chauffeurs, vier hardlopers en twee fietsers). Als subteam leg je 55 km af, je start met 1 hardloper en 2 fietsers op de route en na elke 2 kilometer wisselt de hardloper door met de volgende in de auto. Dit houd je dus 5 uur vol totdat je 55 km hebt afgelegd en je op een wisselpunt komt waar het volgende subteam het stokje van je overneemt. Dit doe je dag en nacht totdat je in Rotterdam finisht. In theorie stelt het niets voor.

Slaap is een luxe

Je zou denken: “je bent maar 5 uur bezig, om vervolgens 5 uur te slapen, boekje te lezen en van de zon te genieten”. Niets is minder waar: We tikken na onze eerste 55 kilometer het tweede team aan. Daarna rijden we eerst 55 kilometer naar de volgende wisselplek. Daar aangekomen eet ik een bord pasta, drink ik wat, poets ik mijn tanden, pak ik mijn tas voor de volgende shift en rol ik in mijn slaapzak. Ik kijk op mijn horloge en denk ‘oef nog krap 2 uur en we mogen weer’. Om 02.15 word ik gebeld door het andere team, ze komen eerder op de wisselplek aan. Met nog geen 1,5u slaap sta ik op en maak me klaar voor de volgende 5 uur. Het is zoals verwacht, slaap is een luxe deze komende dagen en nachten.

Feestjes onderweg

Wat de Roparun leuk maakt is de hele sfeer waarin je je begeeft. Aangezien er in totaal 315 teams meedoen is het nooit saai, alle teams juichen elkaar verder en ook in ons team hebben we het gezellig en maken we lol. De doorkomsten door verschillende dorpen en steden zijn super. Zo is het een groot feest in Sleen, worden we op een podium gehuldigd in Zupthen, fietsen en hardlopen we door een hotel in Almelo en wordt onze auto schoongespoten en voorzien van energiedrank door de brandweer van Otterloo. Het zorgt er allemaal voor dat je de kilometers en vermoeidheid vergeet.

Over de streep

Na ruim 50 uur bezig geweest te zijn, staan we met zijn allen op de Coolsingel in Rotterdam. De laatste kilometers worden we toegejuicht door de vele toeschouwers en is er ontlading en opluchting: We made it! Iedereen is zichtbaar vermoeid, maar ook nu nog genieten we volop van het Rotterdamse feest. Bij thuiskomst neemt het slaaptekort het bij mij over. Ik kijk in de spiegel en besef me dat ook bij mij het beste er wel van af is na 66 uur bezig te zijn met maximaal 5 uur slaap.

Veel mensen vragen waarom ik hier vrijwillig aan mee doe. Het is simpel: ik houd van bijzondere prestaties, maar wat ik vele malen mooier vind, is het feit dat 315 teams hun Pinksterweekend niet in de Ikea hebben doorgebracht, maar zich hebben ingezet voor mensen die leven met kanker. Met het bedrag van € 2.171.150,- dat opgebracht is aan donaties, hoop ik een beetje leven aan dagen toegevoegd te hebben. Bedankt team 251 voor het bijzondere weekend!